Max van der Doelen: "Ik weet gewoon dat ik het kan!"

Max van der Doelen

- uit Leende
- 17 jaar
- Oud speler RJO Willem II/RKC B1
- voetbal
- computer
- vrienden

De zomerstop is in volle gang maar niet voor Max van der Doelen (17). Hij nam enkele weken geleden afscheid van de RJO na twee jaar te hebben gespeeld bij de jeugdopleiding en traint deze week al weer voor het nieuwe seizoen bij FC Utrecht, waar hij is aangenomen in de A1.

“Het was een leuke tijd bij de RJO maar ik had zelf al een vermoeden dat de brief zou komen op het einde van dit seizoen. Ik wilde er echt voor gaan maar omdat ik simpelweg te weinig speelminuten kreeg, kon ik mezelf niet bewijzen tijdens de wedstrijden en moest ik het hebben van de trainingen. Maar ik wil er voor gaan, ik wil nu niet opgeven en mezelf alsnog bewijzen bij mijn nieuwe club ….”

We zitten op een bankje achter de club waar Max vroeger begon in de mini’s. Bij DOSL in Leende zette hij zijn eerste voetbalstappen op het veld. Na DOSL volgde ook nog DBS, Nuenen en UNA. Bij deze laatste club viel hij op bij de scouts van de RJO Willem II/RKC en mocht hij op stage komen in Tilburg.
“Ik hoorde via UNA dat ik gescout was en was door het dolle heen, ik kon niet wachten om op stage te gaan bij de RJO. Nadat alles bevestigd was via een brief en ik een uitnodiging had ontvangen voor een stage in Tilburg heb ik mezelf daar als tweedejaars C1 speler bij de jongens toegevoegd en heb daar mee getraind. Ik heb drie trainingen meegedaan en daarna een wedstrijd waarin ik toen ook nog eens drie keer scoorde. Ik had lekker gespeeld en dat was de reden dat Jan van Loon en Richard van der Lee me uitnodigde voor een gesprek en me hebben aangenomen.”

Max zat destijds in Eindhoven op school en daarom werd al snel besloten dat hij zijn opleiding zou vervolgen in Tilburg op het Willem II College, om zo de afstand van school naar het trainen flink te verkleinen.
“Ik was daar klaar met mijn derde jaar en zou het vierde jaar dus kunnen starten in Tilburg. Dat heb ik ook gedaan maar de resultaten waren niet goed. Na driekwart jaar had ik zulke dramatische cijfers op mijn lijst staan dat ik maar weer terug ben gegaan naar Eindhoven om daar het vierde jaar af te maken. Daar heb ik het alsnog gehaald.”

Maar doordat hij weer in Eindhoven naar school ging moest hij met de trein op en neer naar Tilburg.
“Ja dat was een ramp”, zegt Max lachend. “Die reistijden gingen nog wel alleen de tijden dat de trein vetrok waren niet te combineren met mijn schooltijden. Ik haalde het gewoonweg niet en daarom bracht mijn moeder me een keer naar Tilburg en haalde mijn vader me daarna op. Dat is zo eigenlijk altijd gebleven. Dat was veel handiger voor mij en voor mijn ouders was het goed te combineren.”

Max is ingestroomd in de B2 en is vanaf daar mee gaan draaien in de RJO machine in Tilburg.
“Dat was echt heel zwaar in het begin. Het is lastig om in te stromen vanuit een amateurclub omdat je daar je eigen ritme had en maar twee keer in de week trainde. Door het dagelijkse trainen moest je gaan wennen aan het reizen, jezelf meer gaan inzetten omdat het tempo gewoon vele malen hoger lag dan wat je eerst deed en je moest je vrijheid aan de kant gaan zetten. Je was gewoon fulltime met de opleiding bezig en had weinig vrije tijd over. Daarbij kwam ook nog eens dat je bij je team bij de amateurclub standaard een basisplaats had en daar moest je bij de RJO gewoon keihard voor knokken, je moest jezelf op het veld zien te werken. Gelukkig heb ik in de B2 in de tweede helft van het seizoen aardig nog wat wedstrijden gespeeld”, zegt Max met een opgelucht gezicht.

Max hoorde destijds op het einde van het seizoen dat hij door was naar de B1 en begon het seizoen met veel frisse zin. Maar langzaam zakte bij hem het vertrouwen weg.
“Dat klopt. Het ging allemaal goed en alles leek lekker te lopen. In het begin van het seizoen heb ik een keer gespeeld en dacht nog bij mezelf dat het uit zou pakken zoals in de B2, dat ik in de tweede helft van het seizoen wel aan spelen toe zou komen. Na de winterstop werd Justin Mathieu overgeplaatst naar de A1 en zag ik mijn kans. We speelden allebei op de zelfde positie en omdat hij ging dacht ik wel dat ik daar geplaatst zou worden. Echter dacht de trainer daar anders over en zette iemand anders neer in plaats van mij. Ik bleef dus beginnen op de bank en hoopte nog om meer speelminuten te pakken met basisplaatsen, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.”

Daarom vroeg Max tussentijds ook een gesprek aan met het hoofd jeugdopleiding, en zijn trainer.
“Ik wilde weten hoe ik ervoor stond. Ze zeiden beiden dat ik me nog kon ontwikkelen. Door net die puntjes te verbeteren die je als spits nodig hebt en het rendement te verhogen zou het volgens hun haalbaar moeten zijn. Ze wisten dat ik het kon met mijn mentaliteit, ik heb er ook keihard aan gewerkt maar merkte op een gegeven moment wel dat ik naar een einde aan het werken was.”

Kwam het besluit van de RJO, om niet door te gaan bij de jeugdopleiding, dan aan als een verrassing?
“Nee helemaal niet! Ik zag die brief allang komen, dat had ik al wel in de gaten. Op een gegeven moment weet je wel hoe het in elkaar steekt. Het einde bij de RJO zag ik al lang aankomen. Vooral na het tweede gesprek dat ik had bij het hoofd jeugdopleiding had aangevraagd. Daar hadden we eigenlijk al besloten dat ik weg wilde naar een andere club. Na twee jaar RJO zou ik dus weer terug kunnen naar DOSL, of een andere gewone amateurvereniging."

Maar dat heb je niet zover laten komen toch? Je bent als het ware “open sollicitaties” gaan sturen?

“Ik wilde gewoon verder. Ik had de smaak van het profvoetbal te pakken gekregen en wilde het niet naast me neerleggen. Ik weet gewoon dat ik het kan, als ik mezelf maar kan laten zien. Daarvoor moet ik wel spelen want in een wedstrijd bewijs je jezelf anders dan op een training. Mijn vader is rond gaan vragen bij andere clubs of ik daar op stage mocht komen omdat ik weg zou gaan bij de RJO van Willem II/RKC. Ik zie hem als mijn zaakwaarnemer en had er wel vertrouwen in. Hij heeft geïnformeerd bij FC Zwolle, FC Den Bosch, NEC/OSS en VVV/Helmond Sport. Uiteindelijk werden die clubs het niet omdat ik daar niet werd aangenomen. FC Utrecht was de laatste waar een stage werd aangevraagd en daar heb ik mezelf helemaal gegeven.”

Was dat moeilijk dan om daar je energie nog één keer vol te geven tijdens die stages?
“Als je wat wilt dan werk je daar keihard voor. Ik heb drie trainingen meegedraaid en heb vervolgens een wedstrijd meegespeeld bij de beloften van Utrecht. Daarna heb ik nog een keer meegetraind en dacht ik wel dat ik het gelijk zou horen of ik mocht komen of niet. Helaas duurde dat nog even en is er veel contact geweest met mijn ouders. Bij FC Utrecht vonden ze dat ik te ver weg woonde en waren ze bang dat dat fout zou gaan lopen. Mijn vader heeft ze kunnen overtuigen dat het goed zou gaan komen en daardoor ben ik aangenomen bij FC Utrecht en ga daar in de A1 spelen komend seizoen, samen met nog één nieuwe speler die was afgevallen bij Ajax."

Aan Max is van zijn gezicht af te lezen dat hij er heel veel zin in heeft. Maar hoe gaat hij dat reisprobleem oplossen dan?
“Dit jaar heb ik examen gedaan en ben helaas gezakt. Ik hoef me komend jaar maar op twee vakken te concentreren en dat doe ik op een school in Utrecht. Daarnaast probeer ik op kamers te gaan om zo reistijden te voorkomen. Maar waarschijnlijk zal ik alleen van vrijdag op zaterdag op die kamer te vinden zijn zodat ik me vol kan focussen op de wedstrijd van de volgende dag. Niet dat ik dan eerst nog zolang in de auto of trein moet zitten om daar te komen en dan die wedstrijd nog eens moet spelen. Na de wedstrijd zal ik dan weer naar Leende terug rijden en het weekend verder thuis doorbrengen.”

Dus eigenlijk heb je tijd over nu je gezakt bent?
“Ja het komt wel goed uit inderdaad. Ik kan nu me zinnen zetten op het spelen bij FC Utrecht en daarnaast zorgen dat ik alsnog voor die twee vakken ga slagen komend seizoen. En bij Utrecht trainen ze op maandag en donderdag twee keer per dag op het veld. Die tijd hoef ik nu dus niet extra vrij te maken van school”, zegt Max lachend.

Op de vraag waarom Max die “drive”heeft om door te gaan bij een profclub antwoord hij niet meteen. Na enig denken komt zijn antwoord er vol overtuiging uit.
“Waarom zou ik na deze opleiding terug moeten naar een amateurclub als ik weet dat ik het in me heb, dat ik het kan? Ik heb er zoveel voor gedaan! En nu ik er ben, nu ik in die molen van profclubs zit, wil ik me bewijzen. Ik wil bewijzen dat ik het waard ben, ik heb het alleen nog niet kunnen laten zien terwijl het wel had gemoeten. Daarom wil ik door bij een profclub. Daarom heb ik er keihard voor gevochten bij de stage van Utrecht, ik wil verder in deze wereld.”

Uiteraard is hij blij dat hij destijds een kans heeft gekregen om vanuit UNA naar de RJO te gaan.
“Ik heb erg veel geleerd bij Willem II/RKC. Maar ik ben er ook achter gekomen dat het voetballeven hard is. Het komt niet vanzelf aanwaaien, je moet er echt voor knokken. En als je jezelf binnen hebt geknokt dan moet je steeds harder gaan knokken om daar te mogen blijven. Ik vind ook niet dat ik gefaald heb bij de RJO nu ik te horen heb gekregen dat ik weg moest. Ik denk dat ik trots mag zijn op wat ik daarna nog gepresteerd heb, door te laten zien dat ik profclubwaardig ben en dus nu doorstroom naar FC Utrecht. Dat is ook een soort van knokken, zorgen dat je in dit wereldje blijft hangen.”

Uiteraard is twee jaar RJO Willem II/RKC een tijd om ook in het geheugen te zetten. Wat was nou zijn hoogtepunt bij de RJO en wat was een dieptepunt?
“Ik heb twee hoogtepunten gehad eerlijk gezegd. Dat was het toernooi in Croix en het toernooi in Turkije. Dit laatste toernooi heb ik nog mee mogen maken voor ik weg ging in Tilburg en dat was een onvergetelijk avontuur, dat zal ik niet snel gaan vergeten. En mijn dieptepunt was toch wel het afscheid nemen van mijn teamgenoten na het afsluitingsetentje dat we hadden een paar weken terug. Dat is dan niet leuk om mee te maken en ik hoop dat ik ze nog wat vaker ga zien. Zowieso speel ik volgend jaar tegen ze in de competitie !”

Max heeft ruim twee jaar met dezelfde jongens rondgelopen in Tilburg en heeft nu afscheid genomen van ze. Toch denkt hij nog wel vaak terug aan het team en zijn teammaatjes van toen.
“Ja het was een gekke tijd. Sommige zijn druk, echt druk, maar wel gezellig. Als ik met vrienden ben, ben ik ook druk, maar in het team was ik toch vrij rustig. Uiteraard doe je soms wel eens mee in die drukte maar niet TE. Ik heb het team als een goed team ervaren en zal ze zeker gaan missen.”

Nu gaat de focus naar Utrecht. Hoever denk je daar te gaan komen?
“Geen idee. Het is vooruit kijken in de toekomst wat niet altijd kan natuurlijk. Maar ik heb er een goed gevoel bij. Ik weet dat ik mezelf nu wel kan gaan laten zien en dat ik wil spelen tijdens de wedstrijden. Een nieuwe club voelt anders maar ik zal er echt voor gaan. Bij een nieuwe club in een vreemd team, raar maar wel een nieuwe gave uitdaging!”

Ook aan hem vraag ik of hij nog wat nuttige informatie heeft voor de jongens die momenteel in lagere teams bij de RJO spelen.
“Het zal al vaker gezegd zijn, maar geef nooit op! Val je straks af bij de RJO gaan dan niet meteen terug naar een amateurclub. Als je van jezelf weet dat je het kan probeer dan ergens anders binnen te komen en zet je vol in tijdens je stages. Als je echt wat wilt bereiken dan lukt je dat ook, als je maar knokt! Ik had soms ook best zware tijden door heel het gebeuren rondom het profvoetbal, maar ik kon altijd praten met een goede vriend en hij praatte mij wilskracht in. Mede dankzij hem sta ik nu daar waar ik wil staan. Dat geldt voor iedereen; ‘Doe waarin je gelooft!’. “