Jaap-Kees: "Ik ben een bijzonder geval ...."

Jaap-Kees van der Poll

- uit Tilburg
- 51 jaar
- Terreinbeheerder Ons Vios
- D'n Beitel
- vrijwilligerswerk
- Willem II

Iedere zaterdag loopt hij over zijn terrein. Als een soort van waker beheert hij de materialen en zorgt hij er voor dat iedereen in de juiste kleedkamer zit, dat de sleutels verdeeld worden en dat de thee of limonade op tijd in de kleedkamer staat ver voordat de rust begint. Jaap-Kees van der Poll ( 51 jaar ) is mister VIOS en vriend van de RJO en zijn tegenstanders. Middels dit interview willen we hem even aan je voorstellen !

“Ik wilde wat doen voor een club nadat ik bij GSBW ben weg gegaan vanwege een conflict vroeger. Ik ben bij andere clubs gaan kijken of het aan mij lag of aan de club waarmee ik in conflict was. Niet veel later kon ik hier bij VIOS aan de gang en daar zit ik nu al weer een poosje. Ik doe het werk met veel plezier en houd me zelf hiermee uit mijn rolstoel ….”

Een paar weken geleden tijdens de vrijwilligersavond van de RJO stelde hij zichzelf voor: “Ik ben Jaap-Kees, en ik ben een bijzonder geval !”. Daarmee zette hij de toon van de avond en luisterde aandachtig mee naar de gesprekken en woordjes die die avond werden gehouden. Maar hoe bijzonder is dat geval nou? We spraken hem op een zaterdagmiddag, net voordat de wedstrijd van de A1 tegen Ajax gespeeld zou worden. Op ons gemak staan we buiten te kletsen en houdt hij nauwlettend zijn terrein in de gaten. Allereerst de vraag of hij een echte Tilburger is.
“Nee helaas, dat ben ik niet. Ik ben geboren in Heiloo in Noord-Holland en ben in 1990 verhuisd naar Tilburg. En daar heb ik het goed naar mijn zin moet ik bekennen.”

Terwijl we bezig zijn met het gesprek begroet hij weer een bezoeker en richt zijn aandacht dan weer vol op het gesprek, waar ik opmerk dat hij overdag niet bij VIOS te vinden is.
“Dat klopt, ik werk 40 uur per week bij Maitre-Paul waar ze gebak en zo maken. Daar vul ik zelf mijn tijd in met het schoonmaken van kuipen waar de vullingen in zitten zoals mokka en andere smaken. Ik werk daar al vanaf 1995 en doe het met erg veel plezier. Het is leuk werk en ik sta lekker alleen zodat ik mijn tijd zelf kan invullen en volledig de vrije hand heb in wat ik doe.”

Als je werkt bij Maitre-Paul dan heb je vast een banketopleiding gevolgd vroeger?
“Nee hoor ! Ik heb de kleuterschool gedaan en daarna de basisschool. Daarna ben ik doorgestroomd naar de MAVO waar ik helaas geen diploma heb gehaald. Ik ben toen maar naar het KMBO gegaan, het Kort Middelbaar Beroeps Onderwijs, en daar heb ik een administratieve opleiding gevolgd waarvoor ik wel ben geslaagd destijds. Echter was er toen weinig werk in te vinden en ben ik aan de slag gegaan bij een school als assistent conciërge. Dat was op vrijwillige basis als een soort van stage. Ik heb dat werk gedaan van 1984 tot 1988 waarna ik terecht kwam bij een verfhandel. Daar deed ik magazijnwerk en zette ik bestellingen klaar en bracht deze soms ook mee rond in een busje. Ik was daar een soort van allround medewerker. In verband met mijn gezondheid heb ik het werk niet lang kunnen doen en ben ik daar in 1990 gestopt.”

Zijn gezondheid laat hem eigenlijk al heel zijn leven in de steek en wie hem ziet lopen kan ook duidelijk zien waarom.
“Ja dat klopt. Ik trek met mijn been en dat doe ik al bijna heel mijn leven. Ze zijn er in april van dit jaar pas achter gekomen dat ik een vorm van MS ( Multiple Sclerose ) heb. Maar met het werk dat ik doe en mijn hobby in het weekend kan ik het zien als een soort van revalidatie proces.”
Ik vraag hem of hij het naar vindt als mensen hem aanstaren als ze hem voor het eerst zien.
“Dat went. Mensen hebben altijd een eerste indruk van iemand als ze die persoon voor het eerst zien. Maar zodra ik uitleg wat ik mankeer dan kijken ze ineens heel anders tegen je aan.
Maar wat bedoel je nu met revalidatie proces?
“Doordat ik blijf werken en in het weekend mijn hobby blijf uitvoeren blijf ik in beweging en zal mijn ziekte me niet zo snel nekken, zeg maar. Stel dat ik niets zou doen en stil blijf zitten dan ben ik veel sneller rolstoelafhankelijk. Daar weerhoud ik me nu van. Ik hoef geen rolstoel, ik doe het liever op eigen kracht.”

Hoe ben je nou eigenlijk ooit bij Ons VIOS terecht gekomen ?
“Ik ben hier begonnen in 2008. Daarvoor deed ik hetzelfde werk bij GSBW in Goirle, maar door een conflict ben ik daar weggegaan. Ik ben tussendoor bij andere clubs op bezoek geweest om te kijken of het nou aan mij lag of aan de club waar het probleem zich afspeelde. Al snel was het duidelijk voor me. Bij VIOS kende ik iemand die hier ook dat werk deed maar die kreeg toen een operatie aan zijn heup en kon dat werk daarna niet meer doen. Ik ben hier toen een paar keer geweest of de “klik” er was. Nou die was er en heb dat hier toen van hem overgenomen en doe dat nu dus nog steeds.”

Wat doe je allemaal op zo’n dag als vandaag?

“Van alles en nog wat. Als ik aankom open ik eerst alle kleedkamers en ga daarna het bord op de muur invullen wie op welk veld speelt en wie in welke kleedkamer moet zitten. Dat bereid ik thuis allemaal voor in mijn map. Ik kijk op de site wie er komen en wie er thuis spelen en aan de hand daarvan maak ik de kleedkamerplanning. Als dat gebeurd is dan ontvang ik de spelers van de tegenpartijen en wijs ze de weg naar hun kleedkamer en overhandig dan de sleutel aan de teamleiders zodat ze zelf kunnen afsluiten.”

En dan ben je klaar en heb je even rust?

“Nee joh, daarna ga ik de vlaggen plaatsen op de velden en zorg er voor dat de goals in orde zijn en dat de poorten allemaal van slot zijn voor als er een bal over het hek mocht vliegen tijdens de wedstrijd. Dan loop ik terug en vang dan mensen op als ze vragen hebben of los ik wat dingen op als er probleempjes zijn. Pas als de wedstrijden beginnen heb ik een rustmoment, alhoewel dan ook weer de thee gemaakt moet worden of de limonade bij erg warm weer.”

Hoe ben je nou hier bij de RJO terecht gekomen?
“Via Theo en Marion van de kantine. Zij hebben mij gevraagd om hier op zaterdagen te komen helpen. Ik heb daar niet lang over nagedacht, het leek me wel leuk. Ik heb voorheen ook bij Willem II amateurs gewerkt en ook nog met de BVO van Willem II vroeger. Daarbij is het een goeie aanvulling van mijn vrijetijdsbesteding en zijn mijn zaterdagen ook weer ingevuld.”

Heb je verder ook nog andere hobby’s of is VIOS en de RJO het enige dat je doet?
“Haha, nee hoor. Ik werk ook nog bij D’n Beitel bij het Willem II stadion. Dat is het cafeetje onder in de hoek. Zodra Willem II een thuiswedstrijd speelt ga ik daar helpen. Ik haal de lege plastic glazen op en zorg dat ze netjes weggegooid worden voordat ze op de grond terecht komen. Nadat iedereen weg is help ik nog met schoonmaken en meestal nemen we dan zelf nog een afzakkertje. Ik moet ook wel bekennen dat ik vaak degene ben die dan als laatste naar huis gaat. Vanmorgen was ik ook pas om half zes thuis.”

Als laatste vraag ik hem of hij zelf nog wat wil zeggen of dat hij nog opmerkingen heeft naar medewerkers en spelers van de RJO.
“Niet echt, maar het is wel leuk om te zeggen dat de RJO een mooi groot team is en dat ik daar een onderdeel van mag zijn. Ik heb zelf ook altijd een slogan die ik wel wil delen.

“Een vereniging ben je nooit alleen !”

Iedereen op dit complex en in deze organisatie telt mee, samen moet je dat ene doel bereiken !"